Derde week Banga

Derde week Banga

Nadat ik zaterdagmiddag mijn verhaal op internet had gezet, ben ik met een taxi teruggegaan naar het hotel en daar ontmoette ik Bas en Nico. Bas is de oom van Han en Nico is een vriend van Bas. We hebben gezellig met elkaar zitten kletsen in het hotel met een drankje erbij en om acht uur zijn we gaan eten in een restaurant ergens in Buea. Die taxi-driver bleek vier maanden in Nederland geweest te zijn, dus die kon wel een beetje Nederlands met ons praten. Dat was echt heel grappig!!
Van een medewerkster uit het hotel hadden we een restaurant opgegeven gekregen die goed zou zijn, maar uiteindelijk is het een andere geworden, want dit restaurant raadde de driver wel aan. En het was inderdaad een goed restaurant en we hebben heerlijk gegeten. Lekkere salade vooraf en ik had een kippenpoot met friet als hoofdgerecht! Smullen! Deze driver bracht ons later op de avond ook weer terug. Op de trap voor het hotel hebben we toen gezellig nog wat met elkaar gedronken!

De volgende ochtend hebben we eerst goed ontbeten in het restaurant van het hotel. Het enige ranzige was de thee, het leek wel rioolwater, wat was dat smerig zeg. Verder hadden we stokbrood met ei en er was boter en jam beschikbaar. Na het ontbijt zijn we samen met een gids de Mount Cameroon een stukje gaan beklimmen. Dat was echt super gaaf! Hele mooie uitzichten, mooie waterval, maar vooral de natuur was ook echt schitterend.
Na deze tocht hebben we weer even op de trap van het hotel gezeten om bij te komen. Na weer voldoende vocht toegevoegd te hebben aan ons lichaam zijn we met z’n drieën weer richting Banga gegaan. We gingen om ongeveer half drie weg en waren om ongeveer vijf uur bij het ziekenhuis aangekomen. In Nederland zou je hier misschien een uur tot anderhalf uur overdoen, maar vanwege de wegen is dat hier echt onmogelijk. Zulke diepe kuilen en gaten in de weg, je kan het je niet voorstellen voordat je echt zelf hebt gezien hoe erg het is. Onderweg zijn we ook weer gecontroleerd door de politie. Wij als blanken moeten dan onze paspoort laten zien en dit keer ook ons vaccinatieboekje. Het deed er dit keer wel erg lang over, hij hoopte misschien iets te vinden om ons geld afhandig te maken, maar ja dat zat er natuurlijk niet in.

Toen we net thuis waren kwam Theddies langs. Dat is een jongen die nu in woont Banga bij een vriend. Hij komt al een tijdje over de vloer hier, mijn voorgangers kent hij ook allemaal. Hij is heel vriendelijk, gezellig en heel leergierig. Het probleem is alleen dat zijn vader zijn schoolgeld niet wilt betalen. Hij is al drie jaar naar school geweest , maar hij moet nog twee jaar om zijn middelbare school af te maken. Op een gegeven moment kwamen we met hem aan de praat over dat probleem en hebben Stefan en ik hem uiteindelijk financieel geholpen zodat hij naar school kon. We hebben dat geld vorige week gegeven en nu zit hij al op school. Super leuk! Volgend weekend komt hij me de boeken en dergelijke laten zien. Het voelt echt goed om zo iemand te kunnen helpen.

Dinsdagmiddag heb ik nurse Christie geassisteerd bij een bevalling. Alles verliep goed en er werd een gezond meisje geboren! Op een gegeven moment vroeg ik aan de moeder hoe het zou gaan heten en toen voeg ze aan mij hoe ik heette. Ze wilde haar kind namelijk mijn naam geven. Echt zo leuk…..ze lijkt ook sprekend op me, kijk maar naar de foto! Haha!!
Nurse Christie vertelde mij daarna ook dat het hier helemaal niet gewoon is dat je van te voren al namen hebt verzonnen voor je kind, dat komt allemaal later wel.

Woensdagochtend hebben we met de administrator gepraat, dat is de baas van het ziekenhuis. We zaten namelijk al een tijdje zonder dokter. Sinds dat ik hier ben, dus dat was de derde week, hebben geen echte supervisie gehad van een arts hier. Dr. Bakia was er namelijk heel af en toe, meestal kwam hij ’s avonds laat en was hij de volgende ochtend weer vertrokken. We konden dan wel de probleemgevallen met hem bespreken, maar overdag waren we gewoon weer met z’n drieën. Als er dingen waren die één van ons niet wist, dan kwamen we er met elkaar wel uit. Han en Stefan hebben gelukkig heel veel geleerd van dr. Bakia in de weken hiervoor en die kennis hebbeb zij weer zo veel mogelijk op mij overgebracht, maar er zijn situaties denkbaar dat we niks kunnen doen. Een voorbeeld daarvan was zondagavond. We waren net terug uit Buea en we werden door een nurse geroepen bij een vrouw die binnen was gekomen. Ze had een geprikkelde buik met heel veel pijn links onderin en ze vertelde dat ze nu één maand zwanger zou zijn. Waar je dan vrijwel als eerste aan denkt is een EUG, een buitenbaarmoederlijke zwangerschap. Toen we haar zagen, zagen we een vrouw met hele hevige pijn in haar linkeronderbuik. We hadden heel veel lab aangevraagd inclusief een zwangerschapstest. Gelukkig voor ons en natuurlijk ook voor de patiënt bleek ze niet zwanger te zijn en kon het dus geen EUG zijn. Maar als het een EUG was geweest, was het echt nodig geweest dat ze zo snel mogelijk geopereerd zou worden. En dat is nou precies zoiets wat wij niet hadden gekund en dan had die vrouw dus echt kunnen overlijden. Gelukkig bleek ze niet zwanger te zijn en was het iets minder acuut geworden. Ook hadden we het probleem van geld, want ze hadden niks bij zich. Ze kwam uit Limbe, dus met alle testen en wat medicatie hebben we haar naar Limbe gestuurd pm gelijk daar naar het ziekenhuis te gaan.
In zo’n situatie hadden we deze week natuurlijk ook weer kunnen komen als er geen dokter geweest zou zijn. De avond hebben we goed met elkaar gepraat en hebben we besloten dat als dokter Tabi hier niet voor woensdagmiddag zou zijn dat we dan zouden vertrekken. En dit hebben we maandagochtend tegen de administrator verteld. We moesten onszelf echt beschermen tegen vreselijke dingen die zouden kunnen gebeuren onder onze verantwoordelijkheid. Ook hoopten we een beetje dat door ons beslissing de administrator echt druk zou voelen, want er zou dan echt niemand meer zijn.
Of dit nou echt de doorslag heeft gegeven weten we niet, maar dinsdagavond stond dr. Tabi voor onze neus. Echt helemaal super! Dus we zijn natuurlijk gebleven en hebben nog goed met elkaar. Voor Han en Stefan waren het maar drie dagen samenwerken, maar ik ga nog heel veel met hem werken en ik heb er helemaal zin in! Waarschijnlijk komt er zelfs nog een dokter bij, een chirurg, maar dat wachten we eerst maar weer eens af.

Donderdagavond hebben het een klein afscheidsfeestje gehouden voor Han en Stefan. Ze hadden een select groepje uitgenodigd, waar we een gezellige avond mee hebben gehad. We hebben lekker met elkaar gegeten en daarna zijn we nog even bij Lorenzo wat gaan drinken.

Gisterochtend zijn we na de rounds weggegaan. Han en Stefan hebben goed afscheid genomen van iedereen en met al hun spullen zijn we in een auto naar Limbe gegaan. Bas en Nico waren naar Banga gekomen vanuit Kumba om met ons mee te gaan naar Limbe.
Het is heel mooi hier aan de kust. Heerlijk hotel met zwembad, lekker eten EN warm water!!
Vanochtend hebben we na het ontbijt al heerlijk gebruik gemaakt van het zwembad. Dat is dan echt even genieten!! Daarna zijn we naar de dierentuin van Limbe gegaan, met vooral apen en een enkele krokodil en slang. Echt heel anders dan bij ons natuurlijk, maar het zag er wel goed uit en de dieren hebben genoeg ruimte.

Het probleem met de foto’s erop zetten is opgelost, dus ik heb er nu veel tegelijkertijd opgezet. Er zitten ook foto’s van het ziekenhuis bij, van de ward waar de mensen liggen, maar ook van de OPD (poli) en natuurlijk van het guesthouse. Zo hoop ik dat jullie een voorstelling kunnen maken van hoe het hier is.

Ik wil jullie super bedanken voor de vele reacties die jullie me sturen, echt heel lief, het is heel leuk en fijn om ze te lezen.

Groetjes Crista