Banga-Douala

Toen we vorige week zondag terugkwamen uit Kumba, ben ik begonnen met het inpakken van mijn koffers. Dat was wel een heel vreemd gevoel hoor, dan realiseer je je echt dat de tijd onwijs snel is gegaan. Ik weet nog goed dat ik mijn kamer helemaal inrichtte. Gelukkig zijn er heel veel spullen die ik niet meer mee terug neem, zoals al die die dingen voor het ziekenhuis natuurlijk, maar ook handdoeken en slippers. Ook wat kleding heb ik achter gelaten en aan een paar nurses gegeven, waarvan weet dat ik het toch niet meer aan doe. Je wil niet weten hoe blij ze daarmee waren! Na het inpakken hebben we met elkaar onze huiskamer ‘was-vrij’ gemaakt, want voordat we naar Kumba gingen, hebben we heel veel kleren gewassen. De gehele woonkamer hing vol met kleding en gelukkig was het allemaal droog toen we terugkwamen.
Om ongeveer 18.00 uur zijn we naar het huis van Pascal en Gisele gegaan, ze wonen naast elkaar. We hebben heerlijk gegeten met elkaar, de muziek stond gezellig aan en we hebben veel gekletst. Omdat het de volgende dag wel gewoon weer een werkdag was, hebben we het niet al te laat gemaakt.

Maandag zijn we weer naar de morning devotion gegaan en daarna begon het werk gewoon weer. Eerst hebben met elkaar gepraat over het weekend, wat er allemaal gebeurd was, dr. Tabi, dr. Nesoah, de meiden en ik. Daarna zijn we begonnen met de rounds in de maternity en de wards. Er waren veel nieuwe patiënten bijgekomen die ik nog niet kon, dus die hebben we goed doorgenomen. Toen we klaar waren zijn we naar de OPD gegaan en dat was ook wel nodig ook, want wat was het druk!! We zijn echt heel de middag bezig geweest en hebben ook aardig wat mensen moeten opnemen. Tijdens de manden december, januari en februari worden er ook meer mensen ziek, door de hitte in combinatie met het slechte eten en drinken, en daarom is het dus ook drukker in het ziekenhuis.
Toen ik ’s middags even terug liep naar huis om water te halen, vertelde Sabine dat ik net te laat was…..Pascal en Phillip hadden net een slang gedood! Ik was dus eigenlijk precies op tijd, haha! Het was een hele zwarte, jonge cobra, dus het is maar goed dat ze hem gedood hadden. In de week daarvoor liep ik ook een keer van huis naar het ziekenhuis, en ik was tijden het lopen ergens over aan het denken en ineens stak er een slang over voor mijn voeten….nou ik schrok me helemaal wezenloos!!! Ik gilde dus van schrik en Pascal kwam gelijk aanrennen, maar de slang was heel snel en hij kon hem niet meer vinden, helaas. De slang die ze gedood hadden was niet dezelfde als deze, dus hij moet nog ergens rondhangen.
’s Avonds hadden ze een afscheidsfeestje georganiseerd en Gisele, haar vriendin Sheila en nurse Mary zorgden voor het eten. Wij hebben voor het drinken gezorgd en dr. Tabi en Sabine zorgden voor de nodige muziek. Het was een hele gezellige avond geworden!!

Dinsdag ben ik ’s ochtends nog naar de Morning Devotion gegaan, de administrator wist dat ik wegging en heeft op het laatst een lang gebed voor mij gedaan. Ik moest gaan staan, het was een mooi gebed met mooie woorden.
Daarna ben ik de laatste dingen in mijn koffers gaan doen en heb ik een rondje ziekenhuis gedaan om van iedereen afscheid te nemen. Ik merkte dat ik in die relatief korte tijd van twee maanden, toch een goede band met de mensen had opgebouwd en vond het dan ook best moeilijk om afscheid van hun te nemen. Rond 11.00 uur ben ik samen met Gisele richting Douala gegaan. In eerste instantie zou de driver van het ziekenhuis, Pascal, mij wegbrengen, maar het blijft Afrika, dus dat kon op het laatst ineens niet meer. Gelukkig is Gisele met me meegegaan naar Douala, ik vond het heel fijn en het was nog gezellig ook! Eenmaal aangekomen in Douala-Bonaberi stond de driver van het ziekenhuis in Youpwe, George, mij op te wachten, helaas zonder auto, want die was tijdelijk kapot. (Niet echt heel onbegrijpelijk met de wegen hier!!) Ik heb daar afscheid genomen van Gisele en ben met hem verder gaan reizen naar Youpwe. Wat was ik toen helemaal blij dat er iemand bij me was, want we zijn door wijken gegaan, waar ik niet blij van werd. Op een gegeven moment lag er ook een jongen op straat die net dood was geschoten, wat een vreselijk gezicht was dat. George vertelde dat het waarschijnlijk een dief was. Om 18.00 uur waren we veilig aangekomen bij het huis van Sister Bertha, de hoofdzuster van het ziekenhuis. Bij haar en haar man verblijf ik tot morgenochtend, want dan ga ik voor een paar dagen naar Kribi. Ze is heel vriendelijk, ze zorgt echt erg goed voor me. Met haar ben ik elke ochtend om 7.00 uur naar het ziekenhuis en om ongeveer 15.00 uur weer terug naar het huis gegaan. Drie uur is voor mij echt heel vroeg, dat was ik niet gewend in Banga, maar dit ziekenhuis is ook zo klein in vergelijking met Banga. Er zijn maar 18 bedden, 8 in de ward en 10 bedden in de maternity. Woensdag en donderdag lagen er maar drie patiënten opgenomen in de ward en 4 in de maternity. Maar aangezien de vroedvrouwen de maternity hier voor hun rekening nemen, blijft er niet veel over. Op de OPD zagen we gemiddeld zo’n acht patiënten per dag, dus dan kan je misschien wel begrijpen dat het om 15.00 uur ook echt wel klaar is. De dokter gaat dan ook naar huis en als er iets is, dan wordt hij gebeld. Dat is ook een groot verschil met Banga, want in Banga is er geen goed netwerk om iemand te bellen, dus daar moet de dokter vlakbij het ziekenhuis wonen om geroepen te kunnen worden. Dat klopt dan ook, want beide dokters wonen op het terrein, maar hier is dat dus anders.
We zagen woensdagmiddag wel een ernstig geval van seksueel misbruik bij een kind. Het is de vierde keer dat ik dat hier nu gezien heb. Bij dit jongetje was er veel kapot gemaakt en hij had dan ook heel veel pijn. Vreselijk om te zien!

Het ziekenhuis in Youpwe bestaat uit drie gebouwen. Twee daarvan staan in het centrum van de wijk Youpwe, 150 meter van elkaar vandaan. In de één is de ward en de OPD, en in de andere de maternity en de theatre. De derde staat net buiten Youpwe, Village genaamd, en daar werken eigenlijk alleen nurses en als de dokter echt nodig is bellen ze hem op. Als je in Youpwe van het ene gebouw naar het andere loopt, loop je echt midden door de menigte. Er rijden overal taxi’s en motorbikes. Youpwe ligt aan het water en het staat dan ook bekend om de vishandel. Elke dag is er markt, die begint al om vijf uur ’s ochtends en de mensen komen van ver om hier hun vis te halen!

Donderdagochtend zijn we om zeven uur weer naar de Morning Devotion gegaan. Deze wordt hier in twee talen gedaan, want Douala is eigenlijk de grens van het Engels/Frans-talig gebied, dus er zijn ook echt mensen die geen engels verstaan. Na dit zijn we net als woensdag naar sister Bertha haar office gegaan waar zij dan wat administratie doet. De dokter begint namelijk pas om negen uur, maar rond die tijd gaan wij weer even naar huis om ons ontbijtje te nemen. Deze bestaat uit stokbrood, ja ja dat hebben ze hier, met chocoladepasta en thee. Deze dag zijn we niet terug gegaan naar het ziekenhuis, maar zijn we naar ‘village’ gegaan. Ik heb daar een aantal patiënten gezien, waaronder een vrouw van 23 jaar, met een dreigende abortus bij 26 weken. Ze verloor vruchtwater sinds 24 uur en tijdens toucher voelde ik al wat ontsluiting. Ik heb haar medicatie meegegeven, want ze wilde niet blijven, maar wist ook wel dat het waarschijnlijk niet meer tegen te houden was. Later die middag toen wij al weer terug waren in huis, werd sister Bertha gebeld door één van de nurses daar, dat deze vrouw nu ook bloed verloor. Ze heeft deze vrouw naar de maternity laten komen, waar ze vrij snel beviel van een levend jongetje. Alleen hebben ze hier de mogelijkheden niet om het kindje misschien in leven te kunnen houden, want met deze zwangerschapsduur heeft het kind dan wel de nodige ondersteuning nodig. Het kindje heeft nog een uur geleefd en is toen overleden. Ik vond het héél moeilijk om het kindje te zien overlijden, je laat het gewoon doodgaan, dat was echt een rot moment. Ik zeg niet dat het in Nederland had blijven leven, dat weet je nooit, maar om er gewoon naar te moeten kijken wanneer het overlijdt is wel echt vreselijk.
’s Avonds heb ik een nieuw kameroenees gerecht gegeten, én het was echt niet te eten! Gadverdamme….en hun maar zeggen dat dit één van hun favoriete is! Maar ik heb braaf meegegeten, niet zoveel natuurlijk, maar toch.

Vrijdag was een leuke werkdag, want de dokter was er na elf uur niet meer, dus de patiënten die daarna kwamen waren kon ik zien. Die ochtend heb ik nog wel samen met hem de rounds gedaan, waar we van de drie opgenomen patiënten twee hebben ontslagen, dus er bleef niet veel meer over!! Er kwamen die middag nog wel een aantal mensen naar de OPD, dus dat was wel leuk. Om ongeveer vier uur zat de dag erop, ja ja het was een latertje die dag. Een nurse had gevraagd of ik na het werk mee wilde naar het internetcafé en dat vond ik natuurlijk wel prima. Om ongeveer vijf uur was zij bij het huis van sister Bertha en zijn we heen lopend gegaan en terug met de motorbike. Ik had me altijd voorgenomen niet met de motorbike te gaan, want ik had zoveel ongelukken gezien in Banga, maar een taxi naar Youpwe was verrot moeilijk te krijgen en het begon donker te worden, dus ik wilde dat half uur ook niet meer teruglopen. Dus we hebben toch maar een motorbike genomen en zij heeft gevraagd of hij extra voorzichtig wilde rijden en dat deed hij heel braaf. We waren binnen 5 á 10 minuten weer bij het huis van sister Bertha. De zus van haar met de echtgenoot waren er, dus we hebben gezellig nog met elkaar gegeten.

Gisteren was het plan om samen met sister Bertha en haar man Anthony naar Buea te gaan. Zijn familie woont in Buea en er was een speciale gelegenheid ’s avonds (vraag me niet wat), dus we zouden daar heengaan en blijven slapen. Maar rond 12 uur had sister Bertha toch niet zoveel zin meer, ze was erg moe, dus we gingen niet meer!! Ik ben toen naar het ziekenhuis gegaan en heb die dag nog wat gewerkt. Ik vond het ondanks dat het niet druk was in het ziekenhuis toch erg leuk om hier gewerkt te hebben. Als ik anders aan een ziekenhuis in Kameroen (Afrika) zou denken, zou ik alleen aan Banga denken, terwijl ik nu ook weet hoe het anders kan zijn. En dat er een groot verschil is in werken in een grote stad en ergens in het binnenland. Het leven, de mensen, de omgevind, alles is anders...goed om dat gezien en meegemaakt te hebben.
’s Avonds vertelde Anthony dat hij een engelse film voor me had gekocht, dus die zijn we met elkaar gaan kijken. Het was een actiefilm, maar wel een hele goede!

Vanochtend heeft George me afgezet bij hotel Baptist Mission in het centrum van Douala, hier heb ik elke keer geslapen toen ik Douala was. Ik heb hier de mogelijkheid om te internetten en lekker van het weer te genieten. Nu ik over het weer begin, schiet me te binnen dat sommige van jullie zich afvroegen hoe het weer hier eigenlijk is. Nou het is de laatste weken erg bewolkt geweest, echt geen zon, maar de hitte was er wel. De temperatuur lag zo rond de 35-40 graden, dus ik zweette me altijd kapot. Maar sinds vrijdag is het zonnetje er weer en is het dus nog ietsjes warmer geworden, dus het zweten gaat nog even door.

Dit zal waarschijnlijk de laatste keer zijn dat ik op internet ga, dus dat betekent dat dit mijn laatste bericht zal zijn op de site vanuit Kameroen. In nederland zal ik nog één bericht erop zetten van de laatste dagen in de terugreis naar Nederland, dan is het helemaal compleet.
Ik wil jullie eigenlijk allemaal persoonlijk bedanken, maar het is onmogelijk voor mij om iedereen een mailtje te sturen, dus ik doe het toch even in het algemeen.
Ik vond het echt super om elke keer weer jullie reacties te lezen. Het is voor mij ook een hele grote steun geweest om al die lieve woorden die jullie schreven te kunnen lezen! Echt onwijs bedankt allemaal, jullie medeleven was geweldig!

Ik ga zoals ik al eerder schreef morgen naar Kribi tot donderdagmiddag, om de laatste dagen nog even lekker te relaxen en te nadenken over alles wat er gebeurd is. Ik heb een geweldige tijd hier gehad, ik heb heel veel geleerd, privé maar natuurlijk ook het werkgebied! Het is een onvergetelijke tijd geworden!!

Dikke kus Cris


PS: Ik heb ook de foto’s van het weekendje Kumba toegevoegd!!